Jodełka

Kolego leśniczy,w gościnne twe progi
Ktoś zacny przybywa z dalekiej hen drogi.
Gdy minie południe,jedziemy do lasu,
Bo byki już ryczą; nie traćmy więc czasu!
Na łące byk stoi,byk ładny i stary
Gość wieniec ogląda ja liczę dolary.
Kilogramów z dziesięć ,więc nie jest "zu schwach",
Niech szybciej pan strzela!-gość mierzy i bach.
Gdy z bliska zobaczył wspanialy ów wieniec
Łza szczęścia spłynęła,twarz pokrył rumieniec.
"Cieszymy się-rzekłem-gdy łezkę radości
Widzimy na licach u drogich nam  gości".
A gość nic nie mówiąc,na cennik spozierał
I łzy swej"radości" chusteczką ocierał.
Faktycznie dlatego aż tak się rozczulił,
Ze tysiąc dolarów za byka wybulił.

Tu historia jak wyżej opisana - dziewczyna stała na wejściu do miotu kiedy wyszedl złotomedalowy odyniec; spokój,pewny strzał i... telefon do męża. To była dobra niemiecka grupa i nie spodziewali sie u nas spotkać takich dzików. Mąż stanął na wysokości zadania i oręż pojechał za granicę, dzik ważył na skupie 124 kg.

Tu chciałbym opisać wzruszającą historię znajomości dwóch myśliwych - jednego ze Szwecji i drugiego z Piły. Dziadek podprowadzał Szweda wiele lat póki tamtemu nie zdarzył się wypadek po którym wylądował na wózku inwalidzkim. Po rehabilitacji czuł się na tyle mocny, a łowiecka pasja gnała go do lasu tak silnie, że poprosił o jeszcze jedno wspólne polowanie. Wykonali to latem 1997 r. Szkoda, że zostały tylko 2 zdjęcia w kronice. Nie znam też wyników ich wspólnego "podchodu" -  ten mily kolega już u nas więcej nie gościł.

W kronice mamy wzmiankę o przystrzelaniu i sprawdzeniu stanu technicznego broni w 1997r. Niestety jest tylko jedna fotka i to z części drugiej tego wydarzenia.

Rok 1997 nie był jakimś pracowitym okresem dla fotografów i dokumentalistów. Oto jak było na polowaniu i balu z okazji święta myśliwych.

Teraz będzie duży przeskok czasowy i zobaczymy w wielkim skrócie jak powstawał wigwam. Jak widać budowa trwała kilka miesięcy i do prowadzących to przedsięwzięcie zaliczyć należy Dziadka, śp. Adolka i Maćka. Od 1998 r. mieliśmy więc swój wigwam gdzie spokojnie przy ognisku można było snuć myśliwskie opowieści.. choć lokalizacja i urok tego miejsca jest znana również wojskowym, leśnikom i cywilom z okolic Mirosławca, a nawet dalszych miejsc.

I znowu duży przeskok czasowy i już mamy 1999 r. W historii koła mieliśmy złotomedalowe dziki, srebrnomedalowe byki, złotomedalowe rogacze ale tylko jednego perukarza.

Olbrzymia większośc naszych trofeów zdobyta jest przy pierwszym spotkaniu, a tu historia miała bite 2 tygodnie - bo tyle Jarek chodził za tym okazem. 

Pewien łowca spotkał kozła,co parostki piękne miał...
Wgęstej trawie przy młodniku niczym niczym posąg w słońcu stał.

W tamtym roku mieliśmy jeszcze polowanie zbiorowe nr 1 z niesfornym żubrem.

I polowanie nr 2

W kronice mamy wzmiankę o polujących u nas zaproszonych gościach-parę fotek i wszystko jasne

Co niektorzy jeżdzili z rewizytą na przykład na "pióro". 

 Nasz "Domek Myśliwski" jak wszyscy wiedzą położony jest w środku lasu,dlatego jego usytuowanie ściąga amatorów łatwego zarobku.Kilka razy dokonano włamania,mimo różnych zabezpieczeń(okiennice,kraty,kłódki czy zamurowane od strony lasu okna).I chociaż sprawcy włamań są znani,ciągnące się kilka lat sprawy sądowe mogą zniechęcić nawet tych najbardziej wytrwałych.O tym że jest to dobro które warto otoczyć opieką wiedzą wszyscy ci,którzy z niego korzystają.To tu zatrzymują się myśliwi zamiejscowi,rozpoczynają i kończą polowania zbiorowe,organizowano tutaj wiele innych imprez i okolicznościowych spotkań.Mocno wierzymy że jeszcze bardzo długo będzie nam służył. 

 Jedno z ostatnich polowań minionego tysiąclecia